ik zal nooit meer zeggen dat de cd-keuzes in de club zo voorspelbaar zijn.
Fred - za, 19/09/2009 - 10:34
De monkeys blijven zich muzikaal toch beter ontwikkelen dan ik gedacht had. Waarbij ze hun klassiekers blijken te kennen (of komt dat door de producer?). Zo hoor je toch hier en daar invloeden van Queens of the Stone Age. of the pixies. Cornerstone zou zo een Morrissey nummer kunnen zijn. Geen slechte voorbeelden zo. En die stem van Turner blijft lekker om te horen.
Harm - za, 17/10/2009 - 13:13
De kiem voor de nieuwe koers die de Artic Monkeys voor hun altijd lastige derde album zijn ingeslagen blijkt vorig jaar te zijn gelegd door the Last Shadow Puppets, het siteproject van Alex Turner. Dat levert een mooi album op, wat rustiger en bedachtzamer dan we van de Artic Monkeys gewend waren. Het geeft ook aan hoe belangrijk Alex Turner voor de Arctic Monkeys is.
HansB - do, 05/11/2009 - 21:54
Had zopas een discussie met 'n muziekvriend over wat de equivalent-uit-het-verleden van de AM zou zijn en we kwamen uit op The Jam. En ook bij de AM is behoefte aan verdieping en die zoektocht is op deze plaat volop gaande. Ik vind het een plaat met een aangename sound, maar met rommelige liedjes. Ik hoop dat ik de volgende beter ga vinden.
Roald - zo, 15/11/2009 - 00:32
Het is even wennen, maar dan begint de cd lekker op z'n plek te vallen. Niet zo hemelbestormend als de 2 voorgangers, maar gewaagd en moedig. Ben benieuwd hoeveel credits de Arctic Monkeys hebben, want hun hippe status begint links en rechts alweer af te kalven in een wereld waarin de jacht op de nieuwste hype altijd voortraast. Voorlopig hebben ze een moedige stap gezet, al zijn de liedjes wel minder.
Hans - za, 12/12/2009 - 22:51
Vlees én vis, dus eigenlijk past de omschrijving van het cijfer 5 het best bij deze ceedee. Vlees kende we al en is meer van het zelfde. Vis smaakt uitstekend en vooral naar meer.
Jacco - za, 19/12/2009 - 22:03
Ik vond de sound ook wel aangenaam, het klonk wel volwassen met een aantal mooie breaks/syncoops die in sommige nummers verwerkt waren.
Hein - zo, 17/01/2010 - 13:56
Kleine jongetjes worden groot. De meest "volwassen" Arctics plaat tot nu toe. De bravoure, gejaagdheid en hoekigheid van de eerste twee hebben plaats gemaakt voor meer melodieuze sound. Daarbij is de zang meer gedragen, en lijkt Alex Turner af en toe zelfs Morrissey naar de kroon te willen steken. Conclusie : de band is gegroeid en heeft daarbij onstuimigheid ingeleverd. Een hele fraaie derde.
Fred - za, 19/09/2009 - 10:34
De monkeys blijven zich muzikaal toch beter ontwikkelen dan ik gedacht had. Waarbij ze hun klassiekers blijken te kennen (of komt dat door de producer?). Zo hoor je toch hier en daar invloeden van Queens of the Stone Age. of the pixies. Cornerstone zou zo een Morrissey nummer kunnen zijn. Geen slechte voorbeelden zo. En die stem van Turner blijft lekker om te horen.
Harm - za, 17/10/2009 - 13:13
De kiem voor de nieuwe koers die de Artic Monkeys voor hun altijd lastige derde album zijn ingeslagen blijkt vorig jaar te zijn gelegd door the Last Shadow Puppets, het siteproject van Alex Turner. Dat levert een mooi album op, wat rustiger en bedachtzamer dan we van de Artic Monkeys gewend waren. Het geeft ook aan hoe belangrijk Alex Turner voor de Arctic Monkeys is.
HansB - do, 05/11/2009 - 21:54
Had zopas een discussie met 'n muziekvriend over wat de equivalent-uit-het-verleden van de AM zou zijn en we kwamen uit op The Jam. En ook bij de AM is behoefte aan verdieping en die zoektocht is op deze plaat volop gaande. Ik vind het een plaat met een aangename sound, maar met rommelige liedjes. Ik hoop dat ik de volgende beter ga vinden.
Roald - zo, 15/11/2009 - 00:32
Het is even wennen, maar dan begint de cd lekker op z'n plek te vallen. Niet zo hemelbestormend als de 2 voorgangers, maar gewaagd en moedig. Ben benieuwd hoeveel credits de Arctic Monkeys hebben, want hun hippe status begint links en rechts alweer af te kalven in een wereld waarin de jacht op de nieuwste hype altijd voortraast. Voorlopig hebben ze een moedige stap gezet, al zijn de liedjes wel minder.
Hans - za, 12/12/2009 - 22:51
Vlees én vis, dus eigenlijk past de omschrijving van het cijfer 5 het best bij deze ceedee. Vlees kende we al en is meer van het zelfde. Vis smaakt uitstekend en vooral naar meer.
Jacco - za, 19/12/2009 - 22:03
Ik vond de sound ook wel aangenaam, het klonk wel volwassen met een aantal mooie breaks/syncoops die in sommige nummers verwerkt waren.
Hein - zo, 17/01/2010 - 13:56
Kleine jongetjes worden groot. De meest "volwassen" Arctics plaat tot nu toe. De bravoure, gejaagdheid en hoekigheid van de eerste twee hebben plaats gemaakt voor meer melodieuze sound. Daarbij is de zang meer gedragen, en lijkt Alex Turner af en toe zelfs Morrissey naar de kroon te willen steken. Conclusie : de band is gegroeid en heeft daarbij onstuimigheid ingeleverd. Een hele fraaie derde.
Maarten - do, 04/02/2010 - 10:09
Prima plaat. Echt goed.