In deze corona-tijden is er behoefte aan troostrijke muziek. Muziek waar je een goed gevoel van krijgt. Geen moeilijk doenerij, 7 achtste maten of atonaal geneuzel. Nee, muziek uit de tijd dat alles nog goed was. Wat u zegt, de jaren '70 lenen zich daar erg goed voor. En dan even niet de punk. A girl called Eddy bijvoorbeeld. Muziek van toen maar uitgevoerd door een artiest van nu. Zestien jaar naar debuut is er nu een tweede. Sommige artiesten doen er gewoon wat langer over. Soit. Maar in deze zestien jaar is er niet veel veranderd. Nog steeds die lekkere jaren '70 sfeer, gezongen door een haast vertrouwde stem die je meeneemt naar fijne oorden. The Carpenters zitten weliswaar een stuk verderop maar zijn toch in de buurt. Eddy zou hun nichtje kunnen zijn maar dan zonder aanzwellende violen en andere pathos. Wat houd je dan over? Gewoon een lekker plaatje. Normaal gesproken te weinig om te laten rouleren misschien maar normaal is het al een tijdje niet meer. Dus Eddy, kom er maar in!
- Login om te reageren
Roald - do, 24/09/2020 - 18:10
Iets spannender had wel gemogen. De plaat heeft (te)veel draaibeurten nodig om de nuances te ontdekken. Wat meer uptempo nummers had de plaat goed gedaan. Al blijft het seventies gevoel wel erg lekker.
Hein - ma, 16/11/2020 - 13:52
Ik had nog nooit van Eddy gehoord, maar haar tweede na 16 jaar luistert in ieder geval lekker weg. Een zwoele stem, in combinatie met mooie arrangementen en koortjes. Heeft bij vlagen wel iets van Suzanne Vega weg. Halverwege wel even een momentje dat gezapigheid op de loer ligt, maar het stevige, opgeruimde nummer "Someone's gonna break your heart" komt net op tijd om de aandacht er weer bij te houden. Zal 'm vaker op zetten om het positieve gevoel vast te houden tot het lang verbeide vaccin dáár is.